मतिंत एक दिषटावो आसल्यार
मुखली वाट अपापीं दिसता
जियेवंक एक कारण लाभता
तुंवे म्हाका सांडून वेतनां
एक मजबूत कारण दिलेंय
‘तुज्या बाळांची जतन’
तूं आसतनां, खंतिवीण जियेलीं
तूं नासतनां, भिरांत भोगली
भूगऱ्यांक देख्तानां, जियेवंक प्रेरण मेळ्ळें…
तुका देवान वेल्या उपरांत
नेंटी आसल्ली हांव जांटी जालीं
बाळांक आमच्या सांबाळुंक लागलीं…
तांकां आवय बापूय हांवच जालीं
सर्व खुशी तांकां दिलीं
सदांच तांचों पाटिंबो जालीं…
मुखल्या वाटेक सांगाती दितनां देवान
नाकाच म्हण सांगोंक लागलीं
व्हडिलांनी समजयलें; आधार जातेलो जिण्येक म्हण…
तुजें उणेंपण भर्न दीवंक कोणाच्यानय साध नां
ताच्यान जाता तितलें कर्तां म्हण तो मुखार सरलो
आमीय ताका अपणायलो…
आज पऱ्यांत आमां सर्वांखातीर
तो ताचें कर्तव्य करीत आसा
हें पळेवन, तुंय खूश आसाय म्हण भर्वसतां…
तुंवे दीवन गेल्ल्या दिषटाव्यासंगीं
मुखार्सिता हें पयण
तुंवे आमका दिल्ल्या बेसांवासवें…
आज पऱ्यांत माणकांचीं आमच्या जतन घेतल्या
तुंवे गर्व भोगच्यापरीं वाडयलां
वोत तुज्या मोगाचो पावस आमचेर सदां…!
